به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری، در سال ۹۱ هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد اطلاعیه ای جهت تاسیس تعاونی پرستاران که جهت احداث پروژه مسکن برای پرستاران است، در بیمارستان ها و مراکز درمانی سراسر مشهد منتشر کرد.

در جلسه ای که این تعاونی برگزار نمود حدود ۵۰۰ الی ۶۰۰ پرستار شرکت کردند، که در این جلسه  اعلام شد پرستاران می توانند جهت پیش خرید واحدهای مسکونی در این تعاونی عضو شوند و هزینه عضویت در این تعاونی مبلغ یک میلیون تومان است و پرستارانی که قصد پیش خرید این واحدهای مسکونی را داشتند این مبلغ را به تعاونی مسکن پرستاران جهت عضویت پرداخت نمودند.

طی گذشت مدت زمانی و برگزاری جلساتی با حضور احمد نجاتیان که در آن زمان رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد بود و مدیر عامل تعاونی مسکن پرستاران آقای ایرانی شاد اعلام گردید که با دریافت حق عضویت های پرستاران توانسته اند زمینی در محله سرافرازان خریداری نمایند.

در ادامه، تعاونی پرستاران اعلام نمود که پرستاران براساس انتخاب متراژ واحدها می بایست اقساط خود را پرداخت نمایند که از متراژ ۸۰ تا ۱۲۰ مترمربع، ۳۶ میلیون تومان و ۱۲۰ مترمربع به بالا ۴۸ میلیون تومان جهت قسط اول از پرستاران اخذ گردید و این مبالغ بر اساس وضعیت پرستاران که در خصوص دریافتی های خود مشکل داشتند، مقرر گردید با مبالغ کمی که از پرستاران دریافت می شود واحدهای مسکونی به پرستاران واگذار شود.

پس از گذشت ۲ الی ۳ ماه مدیران این تعاونی اعلام کردند که این زمین دارای مشکلات عدیده ای چون واگذاری و ورثه است و آن را واگذار کردند که بعد از آن زمینی که در حال حاضر پروژه لویزان در آن قرار دارد را خریداری و اعلام کردند این زمین را به صورت مزایده با شراکت اعضای شهر آرا خریداری نموده اند زیرا این زمین قبل از خریداری شدن مختص به شهرداری بوده است و به اعضای شهر آرا نیز تعهد داده شد که برای ۲۰۰ نفر از اعضای آنها نیز واحدهای مسکونی در نظر گرفته شود.

این پروژه در قالب ۲ برج ۱۲ طبقه ۸ واحدی و ۱۴ طبقه ۸ واحدی شروع به ساخت گردید که بعد از گذشت مدت زمانی جلسه توجیهی جهت مشخص شدن پرداخت مبالغ اقساط پرستاران برگزار شد. مبلغ هر قسط ۷ الی ۸ میلیون تعیین گردید و بسیاری از اعضا به دلیل اختلاف و تناقض بین حرف ها و شروط پیش خرید این واحدها کناره گیری نمودند و انصراف دادند بنابراین هر ماه یکبار اعضا می بایست مبلغ حدود ۳ میلیون تومان پرداخت نمایند و قراردادی که فی مابین اعضا و این تعاونی بسته شد کاملا یک طرفه بود و یک سو نگر و به نفع خود تعاونی بود و در این قرارداد منافع اعضا در نظر گرفته نشده بود.

زمان عقد قرارداد مشخص گردید که پرستاران به جای عقد قرارداد با تعاونی پرستاران که تحت نظر سازمان نظام پرستاری بود با مدیرعامل شرکت خصوصی «سپیده عمران لویزان» به نام محمد کیا بسته شد و مبالغ و اقساط پرداخت می شد اما متاسفانه از سال ۹۲ که این پروژه کلید خورد تا پایان سال ۹۴ هیچ گونه پیشرفتی در این پروژه دیده نشد و پرستاران با تمام مشقت این مبالغ را پرداخت نمودند و زمان و مبلغ از پرستاران خریداری می شد اما پیشرفتی در آن نبود و هیچ سنخیتی بین دریافت اقساط و پیشرفت پروژه وجود نداشت.

اعتراضات اعضا به ندرت تبدیل به گروه شد و تمامی اعضا اعتراضات خود را عنوان نمودند در یکی از جلساتی که با حضور مدیرعامل شرکت سپیده عمران لویزان برگزار شد، محمد کیا اعلام کرد که این شرکت یک شرکت خصوصی است و این زمین را از تعاونی پرستاران خریداری نموده است و براساس این خرید تمامی پرستاران سهامدار نیستند در صورتی که طبق قرارداد تمامی اعضایی که پول پرداخت نموده اند سهامدار این پروژه محسوب می شدند.

طی گذشت این روال و اعتراضات موجود پرستاران به دلیل پرداخت مبالغ و نتیجه نگرفتن پروژه اعضا شکایت نامه ای از شرکت تعاونی پرستاران تنظیم نمودند زیرا این اعضا طرف حساب خود را شرکت تعاونی پرستاران می دانند. شرکت تعاونی پرستاران فراشرکتی است و این شکایت را به تهران ارسال نمودند.

جهت اولویت بندی واحدها از اعضا طی نامه ای دعوت به عمل آمد که به شرکت لویزان مراجعه نمایند و واحد خود را انتخاب کنند و برای پروژه ای که تنها ۴۰ درصد پیشرفت داشته است مبالغی اضافه بر قرارداد پرداخت نمایند و بدون حضور کارشناس دادگستری این اولویت بندی انجام شده است و براساس قرارداد منعقد شده غیر قانونی بوده  و این یکی از دلایل برگزاری تجمع پرستاران در مقابل اداره تعاون مشهد شد.

این شرکت خصوصی هیچ گونه شفاف سازی در خصوص اعضای این پروژه انجام نمی دهد که تعداد پرستاران عضو در این پروژه چند نفر است و یا چند درصد از این پروژه به پرستاران تعلق می گیرد.

طبق قرارداد بسته شده این واحدها میانگین متری یک میلیون و هفتصد هزار تومان به این معنی که یک واحد ۹۵ متری ۱۶۸ میلیون به اضافه ۱۰ درصد اختلاف کم و یا بیشتری در نظر گرفته شده بود به اعضا فروخته شد اما در حال حاضر و با گذشت زمان تحویل این پروژه اعلام گردید که هزینه خرید این واحدها تغییر کرده و افزایش داشته است و افراد باید میانگین متری دو میلیون و ۵۳۰ هزار تومان بدون انشعابات است به این معنی که اعضا باید برای خرید یک واحد ۸۸ متری ۱۹۴ میلیون پرداخت نمایند.

پرستاران طی اعتراضات اخیر خود تصمیم گرفتند که روز گذشته مقابل اداره تعاون مشهد تجمع نمایند و حق قانونی خود را پس از گذشت ۴ سال طلب کنند زیرا شرکت خصوصی سپیده عمران لویزان قصد دارد واحدهای پرستاران را با ۲ برابر قیمت به خود پرستاران بفروشد. این دلیل عمده پرستاران برای تجمع بوده است و پرستاران نیز اعلام نمودند که تا به نتیجه نرسیدن این پروژه این تجمعات را ادامه خواهند داد.

حال سئوال اینجاست که در زمان تشکیل این تعاونی افراد به عنوان سهامدار شناخته شده و مبالغ خود را پرداخت نموده اند و با این مبالغ زمین این پروژه تحت عنوان تعاونی خریداری شده است بنابراین برای انتقال و واگذاری این زمین و پروژه به شرکت خصوصی نظر مجمع تعاونی نیاز ماست، اما متاسفانه هیچ یک از اعضا از این کار اطلاع نداشته اند، دلیل این بی اطلاع گذاشتن اعضا و خودسرانه عمل کردن جهت واگذاری به شرکت خصوصی چیست و نحوه واگذاری به چه صورت بوده است.

تکلیف پرستاران که قشر زحمت کش جامعه محسوب می شوند و درآمدی که دریافت می کنند به سبب ارائه خدمات به مردم می باشد و با اعتماد به سازمان نظام پرستاری و تعاونی پرستاران این مبالغ هنگفت را پرداخت نموده اند، چه خواهد شد.

مشکل اعضای شرکت کننده در این پروژه این است که این شرکت خصوصی در حال حاضر بر روی سند این ملک جهت ساخت هر واحد ۱۰۰ میلیون تومان وام دریافت کرده است اگر این وام ها را پرداخت نکند، چه کسی پاسخگو است.