به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری، دکتر خالد بیت سعید در نوشتاری به چالش ها و مشکلات حوزه سلامت کشور اشاره کرده و عنوان داشته است: اگر بخواهیم نگاهی عمیق به مشکلات حوزه بهداشت و درمان بیندازیم، بایستی دو مقوله را مورد توجه قرار دهیم.

۱- اصلاح ساختار

۲- اصلاح نگرش

در تمامی جوامع بشری پیشرفته در امر بهداشت و درمان، شعار تقدم بهداشت بر درمان را نهادینه کرده اند و برنامه های استراتژیک حوزه بهداشت و درمان در آن راستا دیده می شود، ولی با توجه به ساختار غلط در حوزه بهداشت و درمان و در رأس قرار دادن پزشکان (ذی نفعان) در امور بهداشت و درمان و حتی بیمه متأسفانه اکثر سیاست ها به سمت درمان گرایش پیدا کرده و سیاست های بهداشتی در کشور محلی از اعراب ندارد. حال که نمی توان ساختار کلی را درست کرد، باید چه کنیم؟ آیا در سطح سازمان می توان فرایندها و دستورالعمل ها را به سمتی هدایت کرد که این چالش ها کمتر شود.

۱- یکی از مهمترین مشکلات حوزه بهداشت و درمان نداشتن برنامه ریزی درست بر اساس منابع و شرایط و عدم لحاظ کردن نظرات نیروی صف در برنامه های اعلامی است، که نتیجه ان عدم تأمین منابع و هم راستا نبودن برنامه استراژیک مراکز درمانی با برنامه استراتژیک ارکان بالا دستی است.

۲- اتخاذ تصمیمات لحظه ای، جزیره ای، سلیقه ای و تفسیر به رأی کردن سیاست ابلاغی به طور مثال شعار اقتصاد مقاومتی را برخی ارکان بالادستی به معنای کوچک کردن سازمان و ریزش نیرو تعبیر کرده اند، در صورتی که باطن و حقیقت چیز دیگری است.

۳- تغییر برنامه های راهبردی با تغییر دولت ها واشخاص که مهلک ترین و به نوعی می توان از آن به عنوان باتلاق بهداشت ودرمان یاد کرد، که یک دولت و یا یک فرد برحسب سلیقه و تجربه سیاستهایی را ابلاغ و قبل از رسیدن به مرحله نتیجه گیری فرد و یا دولت دیگر کل برنامه ها را قطع میکند، که سبب به هدر رفتن منابع و وقت جهت اصلاح وضعیت بهداشت ودرمان میگردد .بطور مثال طرح پزشک خانواده وطرح ارجاع و...

۴- اصلاح ساختار وچارت سازمانی مراکز درمانی متناسب با وضعیت و مأموریت های محوله از دیگر موارد قابل ذکر است.

باید نگرش و هدف از ایجاد مراکز درمانی در سازمان بطور کامل و شفاف مشخص گردد، که سازمان از کدام نگرش و دیدگاه تبعیت می کند. دیدگاه و نگاه اقتصادی یا دیدگاه خدمتی، پس اگر دیدگاه مراکز درمانی خدمتی باشد، باید تمام شاخص ها و معیارهای ارزیابی بر اساس توان و منابع موجود در آن راستا پی ریزی شوند، و زمانی که دید اقتصادی حاکم گردد راه و روش های رقابت را با بازارهای بیرونی که بیمارستان ها و مراکز درمانی سطح شهر هستند،  متناسب با وضعیت رقابت در بیاوریم و محدودیت های جذب و بکارگیری نیرو وحفظ نیروها ،شرایط پرداخت، نظارت و امکانات رفاهی و دیگر مسائل باید مدنظر قرار گیرد.

۵- عدم توجه به مدیریت نیروی انسانی؛ 

نقطه قوت هر سازمان وجود نیروی انسانی ماهر ومتبحر و کافی است. نبود برنامه استراتژیک درامر تربیت نیروی ماهر ، جذب و حفظ آن و نداشتن برنامه درتقسیم منابع انسانی ، سازمان ها رابا چالش مواجه می کند و بدون داشتن استانداردهای جهانی کمی و کیفی نظیر تعداد پرسنل، تجهیزات، وضعیت حقوقی و معیشتی، مقایسه با استانداردهای جهانی کیفیت باعث تحلیل روانی و جسمی کادر درمان و بلاخص پرستاران میشود و باعث توقف حرکت رو به جلوی اعتلای وضعیت بهداشت و درمان می گردد.

۶- عدم توجه به علم واصول مدیریت در ارکان بالادستی؛

معمولا مدیران در کشور انتسابی هستند وبر اساس معیارهای ارزیابی و شایسته سالاری انتخاب نمی شوند وجود چنین مدیرانی در هر سازمانی باعث تحلیل و هدر رفت منابع و عدم حرکت به جلوی سازمان می شود۰

پس به طور خلاصه اصلاح نگرش، ساختار، عدم توجه به علم مدیریت، توجه به مدیریت منابع انسانی، مهمتر از همه داشتن برنامه محکم استراتژیک و التزام به حرکت بر مبنای برنامه باعث رشد و ترقی سازمان ها می شود۰