نظام پرستاری چهارم _ بایدها و نبایدها

نظام پرستاری دوره چهارم را بی شک باید دوره ای خاص و فوق العاده نامید . فوق العاده نه به قیاس سه دوره قبل بلکه در مقایسه با سایر نظامهای صنفی موجود در کشور.

این امر به شرایط ویژه حاکم بر صنف برمیگردد.

پرستاری صنفی است خاص و ویژه در میان سایر اصناف که به لحاظ تحصیلات اکادمیک صنف تحت پوشش خود با نظام مهندسی و به لحاظ اهمیت کار و حساسیت نقش خود با نظام پزشکی قابل مقایسه است.

گستردگی و حجم نارضایتی موجود در بین پرستاران هم از نظر نادیده گرفته شدن هویت صنفی انان در مقایسه با جایگاه پرستاری در سایر کشورهای جهان همچنین شرایط نامناسب کاری و میزان دریافتی و تفاوت در یافتی موجود بین خود و پزشکانی که در یک فضا فعالیت کرده و درامد حاصل از کار تیمی را دریافت میکنند خمیرمایه شکل گیری اعتراضات گسترده پرستاران از سال قبل تاکنون بوده و علیرغم میل و تلاش وزارت پزشکان, منجر به روی کارامدن چهره های عدالتخواه در کلیه سطوح نظام صنفی پرستاران گردید.

اینک به نظر میرسد وزارت پزشکان و شخص وزیر راه تقابل با این مجموعه را پیش گرفته اند و این بدترین حالت ممکن برای ادامه فعالیت وزارت با صنفی است که بدنه اصلی فعال انرا تشکیل میدهد.

عدم حضور وزیر در مراسم تقدیم اعتبارنامه شورای عالی نظام پرستاری به دنبال مکانیسم انتخابات پرحاشیه نظام پرستاری از یکسو و انتصاب رد صلاحیت شدگان وزارت به بالاترین پستهای اجرایی سازمان نظام پرستاری از طرف رئیس کل این سازمان از دیگر سو , ما را به این قضاوت رهنمون میکند.

پشتوانه نظام پرستاری علاوه و بر جایگاه حقوقی و ابزارهای رسانه ای و تاثیرگذاریش بر افکار عمومی , عقبه 200000 هزار نفری جامعه پرستاری است که در محورهای اصلی مطالبات متحد و یکصدا هستند.

نظام پرستاری چهارم برای کسب توفیق در این شرایط لازم است نگاه خود را بر نقاط قوتش متمرکز نماید. ابزارهای تاثیرگذاریش را روی افکار عمومی توسعه داده و تعاملاتش را با رسانه ها توسعه داده و به خوبی بتواند زبان گویای صنف خود باشد.

پرستاران نزدیکترین قشر به بیماران و خانواده های انها بوده و نقش حمایت کننده از انها را بر عهده دارند . در این ارتباط گیریهای رسانه ای و مواجهات مستقیم صنف با مردم و جامعه باید این نقش حمایت کنندگی پررنگتر دنبال شود تا پشتوانه حمایت اجتماعی را هم بخوبی با خود همراه کند.

از دیگر سو میتوان به تقویت ارتباط منتخبین نظام پرستاری با بدنه پرستاری بعنوان یک باید مهم اشاره کرد . 

در فضای تقابلی که متاسفانه بجای تعامل پیش روی نظام پرستاری چهارم گذاشته شده است توسعه اتحاد صنفی نقطه قوت و ابزار اقتدار سازمان به حساب میاید.

وزارت پزشکان همانطور که در یکسال و نیم گذشته با رویکرد تقابلی خود با جریان عدالتخواهی موجبات اتحاد و انسجام انها از سراسر کشور را فراهم اورد با تداوم این رویکرد هم موجب تقویت همدلی و همزبانی و همصدایی پرستاران خواهد شد نظام پرستاری از این حالت باید بتواند بیشترین بهره را بگیرد.

نظام پرستاری با 136 هیئت مدیره در سراسر کشور اگر بتواند این هیئت مدیره های خود را بخوبی فعال کند شبکه عظیمی از ارتباطات سازمانی را در اختیار میگیرد که بعنوان نقطه قوت و ابزار اقتدار خود میتواند در مسیر مطالبات عدالتخواهی استفاده کند.

اما نباید سازمان در این دوره برمیگردد به انتخاب ژست دیپلماتیک از طرف منتخبین و مسئولان سازمان . 

در شرایطی که جامعه اعتماد باخته پرستاری انتظار شنیدن و دیدن خواستهای خود بصورت صریح از طرف منتخبین خود و عدالتخواهان را دارد نباید محافظه کاری کرده و به این فضای دلسردی و ناامیدی ناشی از نارضایتی های انباشته دامن بزنند.

محورهای اصلی مطالبات هرگز نباید فراموش شود . ارتقاء جایگاه پرستاری که متاسفانه با رویکرد تربیت بهیار شرکتی و پرستار فله ای بیمارستانی به سمت بدتر شدن پیش میرود . کاهش فاصله دریافتی و اصلاح شرایط استاندارد کاری پرستاران که تضمین کننده منافع پرستار و بیمار است.

برای اقای دکتر ادابی عزیز ارزوی موفقیت در این رسالت حساس و سرنوشت ساز را دارم و از اقدام شایسته ایشان در انتخاب محتوای پیام اول خود و همچنین انتصاب اقای شریفی مقدم که رهبر معنوی عدالتخواهی پرستاری است بعنوان قائم مقام نظام پرستاری تشکر میکنم و امیدوارم با این زیرساخت فراهم شده شاهد تو فیقات روز افزون ایشان باشیم.

عابديني 

پرستار بالين عدالت خواه